Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos - Ang Diyos ay ang simula at ang wakas

菜單

28 Pebrero 2019

The Word of God Leads Me to Live Out the Likeness of Man

The Word of God Leads Me to Live Out the Likeness of Man

Xiao Ye, Japan

I was born into a blessed family. From a young age, my parents loved me very much. In addition, my grades were good and adults often praised me in front of my brothers, sisters and me: “Xiao Ye will certainly have good prospects in the future….” I really felt so much pride for myself after hearing this and always indulged in self-admiration and wild arrogance, thinking I was better than my siblings, regarding myself as a rare talent in the family…. I grew up in such a superior environment.
In 2013, when I stayed at Aunt Liu’s home to study, Aunt Liu told me about the gospel of the kingdom. Because I was busy with my studies, I did not attend meetings very often and I knew very little about God’s work. However, during this period, I experienced God’s love and blessings. So in my heart I always believed in and trusted God. In 2016 when I was a sophomore, the university had an overseas internship program and because of this I had the opportunity to go to Japan to be an intern. In addition to this Aunt Liu told me: “Now God works very fast. There are brothers and sisters of The Church of Almighty God everywhere. God’s work has already extended to all parts of the world.” Hearing Aunt Liu’s words, I could not suppress the excitement in my heart, because in China it really is too hard to believe in God, and every day you are on tenterhooks, hiding from the CCP government’s persecution and arrest. However, there is real freedom of religion overseas and it is so great to believe in God there. I was also attracted to that type of free and liberated life free from persecution by the CCP, free to read the word of God together with brothers and sisters, to share experiences, sing hymns, dance and praise God. So I promised Aunt Liu that I would contact brothers and sisters of The Church of Almighty God after arriving in Japan.
In September 2016 I arrived in Japan full of expectation. After one month’s language training, I entered a hotel in Hokkaido with several classmates and started my internship. To begin with I thought my Japanese was good and that I was smart and I could quickly pass the standard, so I did not place a lot of importance on the internship at all. However, for many reasons, I failed to connect with brothers and sisters from The Church of Almighty God. Work in the hotel restaurant was hard and tiring and the repetitive and hard work every day made me feel like I couldn’t go on. At that time, the thing I did most was praying to God in my heart. I especially hoped that God could give me super powers to finish these hard tasks with ease. On the eighth day of work, my senior saw me working hard with low efficiency and always having problems and scolded me: “I teach others twice and they can do the work, but you are taught several times and still cannot do it!” When I heard her say this, I had no rebuttal but in my heart I wasn’t convinced: You are insisting on me doing something that is impossible. I haven’t done anything at home. It is very normal not to be able to do these things. Of course, I also felt awful because I kept getting things wrong at work but I didn’t expect my senior to say I couldn’t do anything in front of the supervisor. That day, her “guidance” made me feel powerless to ward off, and her words “cannot do anything” threw me in the abyss of suffering even more. “I didn’t offend her. Why did she make such harsh demands of me?” I thought, very unwilling to submit. Besides, my colleagues whose Japanese was worse than mine and who were younger than me received their labels of eligibility but I still ranked as unqualified. The more I thought about that the more aggrieved I became. I could not help running to the bathroom and crying and the more I cried, the aggrieved I felt. I really wanted to flee from this environment immediately.
After returning to the dormitory, I felt particularly bad and really wanted to see brothers and sisters. I recalled the days of being with brothers and sisters. No matter what I did wrong, they would not laugh at me or belittle me but would give me the fellowship of God’s words, support me and help me get out of difficulties. But now I could not contact brothers and sisters, I felt so lost. At that moment, I remembered a movie I had seen, The Best of Youth. It described the experiences of a sister of The Church of Almighty God, who was pampered and lived in comfort since childhood. Sometimes her parents would say something she didn’t like and she would become angry and not eat. Later she believed in God. One time, whilst doing her duty, because she had to ride a bike very far and felt that this was very hard and she was very tired, she made a lot of complaints. When brothers and sisters communicated the truth to her and helped her, she could not accept it either and was still very arrogant and at loggerheads. Thinking of the similarities between my experience and hers, I really wanted to see how she had changed. After turning the video on, I saw the word of God and sister’s understanding: “‘God’s dealing of people’s external disposition is also one part of His work; dealing with people’s external, abnormal humanity, for example, or their lifestyle and habits, their ways and customs…’ (‘Only Loving God Is Truly Believing in God’ in The Word Appears in the Flesh). ‘No matter what your actual stature is, you must first possess the will to suffer hardship as well as true faith, and you must have the will to forsake the flesh. … God will perfect you through these things. If you lack these conditions, you cannot be perfected’ (‘Those Who Are to Be Made Perfect Must Undergo Refinement’ in The Word Appears in the Flesh). I understood God’s intention from His words. After being corrupted by Satan, I had no humanity and had become particularly fond of comfort of the flesh and afraid of hardship. I did not even have the ability to take care of myself. So God put me in this environment, to temper my will, strengthen my perseverance and reinforce my shortcomings…. So I stopped to reflect upon myself and saw that in the word of God it says: ‘What is the transformation of disposition? You must be a lover of truth, accept the judgment and chastisement of God’s word as you experience His work, and experience all kinds of suffering and refining, through which you are purified of the satanic poisons within you. This is the transformation in disposition’ (“How to Know Man’s Nature” in Records of Christ’s Talks). Through the judgment of the word of God, I understood that I wasn’t someone who accepted the truth. Sister’s dealing sprung up from God. It was to help me change. To love the truth, one must accept the truth. God uses all kinds of trials and refinement to cleanse the toxins within me and my life disposition can only change in this way. When I think back to the corruption I have revealed, I realize that it is satanic toxins, thinking ‘Only I myself am honorable’ inside me that are causing trouble, resulting in me not being able to get on harmoniously with brothers and sisters. I always want to have the final say and always want to make people listen to me, but this is the wrong standpoint. It is as if I were the boss. I lose my temper at the slightest thing that doesn’t please me. This is my satanic disposition being revealed. It also hurts other people.” Having read God’s words and the understanding of this sister, I saw that I am also someone who cannot endure hardship, who does not persevere with work and is extremely conceited. Faced with difficulties at work, I do not try to find ways to resolve them, endure hardship and pay the price to strive to do it well. On the contrary, I long for God to show a miracle and enable me to do everything. I do not want to suffer and pay the price because I am afraid of hardship and tiredness. Thinking more, not only do I not have the will to suffer, but I even do not allow others to point out my problems and after I have been taught a lesson, I want to flee that environment; I am both conceited and very weak. From God’s words I have understood that everything God does to me is to change my corrupt disposition and let me cast aside my arrogant, lazy, vulnerable disposition, humble myself and make me into a person who does things diligently, responsibly and with perseverance. After understanding God’s will, I prayed to God and asked Him to give me the will to endure suffering. That evening my classmates who came with me came to help and comfort me and told me what the trick was to do things. When I worked hard, I found I learned a lot. Once I took an old Japanese couple to their seats and they knew I was still studying and encouraged me saying: “頑張ってね (Keep at it!)” It warmed my heart to hear this and tears came to my eyes. I understood that this was God moving people to encourage me and in that moment, I felt that God was by my side, watching me grow little by little.
Several days later, my senior checked to see whether my seating of people was up to standard. I thought that I would definitely be up to standard with my fluent Japanese and long-ago learnt phrases for seating people. But I did not do well on some details and my senior said that I did not make the grade in any way. I really wanted to vent my dissatisfaction, but I was still labelled as unqualified so I did not dare vent my anger. Very soon, it was time for the second inspection. This time, I did not make any mistakes when seating people, but when I asked my senior for the result, she said, “Wait until the customer orders a drink; if you do not make a mistake, then you qualify.” When I heard her say that she would test my taking the ordering of drinks, I suddenly panicked because I only knew the name of one drink and for other drinks, not only did I not know their names, but I did not know where to take them. I thought to myself: “It’s over. I would not make the grade again.” As a matter of course, in the evening there was a table of 12 customers who ordered 12 kinds of drinks. I had not even finished writing down one when the next customer ordered his. My senior was staring to my side and in the rush, I got quite a scare. Finally, they finished placing the order and on the way to get the drinks with my senior, she said: “Not only did you miss a class of fruit juice but you also forgot to ask whether they wanted water or ice with their whiskey! What are you panicking for with there being more people?!” At that time I did not have any reason to refute, but felt very angry and aggrieved: This is my first time taking drinks orders; being able to do this was already pretty good, so why find fault! Later, she told the supervisor again that I wasn’t good enough and the supervisor had no choice but to continue to ask someone to show me.
In this way, almost a month passed and I had still not made the grade. I felt particularly aggrieved and that this senior was so bad for making things difficult for me and intentionally finding fault with me. Thinking of these two months’ work experience and seeing that my classmates had already qualified and only I and a rather introverted girl had not, I felt very tired and having suffered both physically and mentally! I suddenly really wanted to go home, but my home was in China and it was very unrealistic to go back. Back in the dormitory, I inadvertently saw a passage of a sermon about life entry: “Sometimes God does not say this to your face and does not come to you Himself to tell you: ‘I saw your corruptions today. I’m going to utter words of judgment to you’ and then read you a passage of God’s words. That’s not how it is. God may send or move a person, a person whose views are least like yours or who you least look up to, to prune and deal with you. Then what will you do? It is God who sends them. Tell me, do you obey them? How do you approach the Holy Spirit moving people whose views are least like yours and who you dislike the most to prune and deal with you? … This obedience is a most real issue, which is put in front of people; everyone must choose and put it into practice. You cannot evade the issue” (“How to Eat and Drink the Words of God to Achieve Good Results” in Sermons and Fellowship on Entry Into Life (I)). Having read this passage of fellowship I understood that God wanted me to learn a lesson about obeying God and accepting pruning and being dealt with. When encountering difficulties, I judged right or wrong from the surface and felt that my senior was directing things at me. For several times, I really wanted to find an opportunity to retaliate against her. But I believed in God and could not do anything which shames God, so I had to feel angry and depressed in my heart. Thinking about it now, I should accept this environment from God and pursue entry into the truth of obeying God. When I continued to pray to God and seek God on the lesson of obeying God, I saw it said in God’s words: “If you believe in the dominion of God, then you must believe that the things that happen every day, be they good or bad, don’t happen accidentally. It is not that someone doesn’t get on with you or opposes you on purpose; it is actually all arranged by God and He orchestrates everything. What does God orchestrate everything for? It is not to reveal your shortcomings for everyone to see or to expose you; exposing you is not the final aim. The aim is to perfect you and save you. How does God perfect you and save you? Firstly, He makes you aware of your own corrupt disposition, your own nature and essence, your own shortcomings and what you lack. Only by knowing these things and understanding them in your heart can you cast them off—this is a God-given opportunity. You must learn to seize this opportunity and know how to seize it; don’t lock horns and don’t resist. If you are always competing with the people, events, and things that God has arranged around you, if you are always trying to extricate yourself from them, always feeling dissatisfied, always harboring a disagreeable mentality and always misunderstanding, then you will find it very difficult to enter into the truth. … God works on each and every person. Regardless of what method He employs, what form it takes or what tone He uses to speak to people, there is only one final aim, and that is to save you. Before saving you, He needs to change you. But can you change without suffering anything at all? You must suffer a little” (“If You Wish to Attain the Truth, Then You Must Learn From the People, Matters, and Things Around You” in Records of Christ’s Talks). After reading God’s words, my heart did not feel so much pain. Actually, there is God’s will behind my always being dealt with by my senior. It is not a case of someone making life difficult for me, but God wishing to change me and let me see how I am lacking and flawed, able to press onward, learn how to take responsibility and live out a normal humanity. In God’s words it is said: “How is it expressed when the truth doesn’t act as a person’s life? What do they reveal and live out when satanic dispositions act as their lives? They are arrogant and conceited, selfish and contemptible, reckless, autocratic, and love to brag; they are deceitful and treacherous. They are prone to suspicion of others, and to attacking and judging others. Their appraisals of other people are never accurate; they always carry selfishness and ulterior motives. In addition, they are always negative. They’re either negative to the point that they want to find a hole in the ground to hide in, or arrogant to the point that they are on top of the world. If they’re not baring their teeth, then they’re putting on a sad face” (“A Change in Disposition Can Only Be Achieved by Pursuing Entry Into Life” in Records of Christ’s Talks). “Because the essence of God is holy, that means that only through God can you walk the bright, right road through life; only through God can you know the meaning of life, only through God can you live out a real life, possess the truth, know the truth, and only through God can you obtain life from the truth. Only God Himself can help you shun evil and deliver you from the harm and control of Satan. Besides God, no one and nothing can save you from the sea of suffering so that you suffer no longer: This is determined by the essence of God” (“God Himself, the Unique VI” in The Word Appears in the Flesh). Comparing God’s words and thinking back to my behavior over the last two months, I saw that I was living in arrogant and conceited corrupt disposition because I did not have God’s words as life. From arriving at the hotel I thought that my Japanese was good and so I would pass very quickly and that the hard work and dirty work was done by people whose Japanese was not good. I had never thought of conducting myself in a steadfast manner, but wanted to take short cuts and preferred to pick easy jobs and shirk the hard ones. I did not know how to be humble and looked down upon everyone. I had never thought to bow my head and learn from others and always felt that as soon as I bowed down, I would let people look down upon me and would be inferior. As for my senior who always picked on me, I obeyed her even less. As soon as she said something to me, I would argue things out in my heart and be unwilling to see my shortcomings from her words. So I often lived in disobedience and suffering. Now I really understand a little of God’s intentions. Although this environment is very hard, all that God intends to achieve is to change my arrogant disposition and enable me to humble myself, ask when I do not understand, and become an honest, humble, rational, down-to-earth person.
After this, although I was still doing the internship, every day doing hard dirty work, being dealt with from time to time by my senior, I no longer wanted to escape and I knew this was God using this environment to change my arrogant disposition and let me live out the likeness of a real man a little bit. Every time my senior dealt with me regarding some work issues when I was unwilling to humble myself, I prayed to God: “God, my senior has started to deal with me again and I still feel some resistance in my heart, but what she says is right and I should accept it. I am not willing to be hard again and live by Satan’s arrogant and conceited disposition. I ask God to give me an obedient heart and the will to endure hardships and enable me to live out the likeness of man!” In this way, when I relied upon God and looked to God, every time I prayed it brought me peace and joy and made me feel particularly close to God and able to lay my life down and obey. Although my flesh endured a little pain, my heart was still incomparably sweet and joyful and I tasted the sweetness of practicing the word of God and depending on God. Later, when my senior scolded me again, I did not argue or resist anymore, but accepted it and carefully compared what I had done and if I had done something wrong then I did my best to correct it. After two months, I finally qualified and moreover, I was nominated for praise in a customer’s feedback. This was all because the word of Almighty God had changed me and enabled me to live out the human likeness a little.
Just half a month after I was labelled as qualified, I contacted brothers and sisters from the local Church of Almighty God and started my normal church life. Looking back to the path, I saw God’s omnipotence and dominion and felt God’s good intentions. God arranged all this for me to change my arrogant disposition and let me live out the likeness of man. If I had found brothers and sisters sooner, maybe I would not have suffered so much, but without experiencing such hardship, I would not know my corruptions such as arrogance, inertia and failure to pursue excellence, nor be able to learn how to seek and depend upon God and experience God’s cleansing and salvation and would be even less able to live out the likeness of a real man. As to the girl who was the same with me at the beginning who has never qualified, because she had not come before God and did not have the guidance of the word of God, every day was very hard and depressing for her. When other people raised her problems or gave her advice, she never understood how to humbly accept and often sulked, resulting in her becoming like a hedgehog over just a few months, untouchable by anyone and not even being able to bear a joke amongst friends. Now no one dare make friends with her or speak to her. Seeing such a vivid example beside me, as a comparison, I realize even more that God’s grace of salvation is so great! If it had not been for God guiding me, I would not have changed so much in such a short three months. Thank God! All glory to Almighty God!

27 Pebrero 2019

Ang mga Salita ng Diyos ang Gumagabay sa Akin upang Matutunan Kung Paano Turuan ang Aking mga Anak (I)

Ang mga Salita ng Diyos ang Gumagabay sa Akin upang Matutunan Kung Paano Turuan ang Aking mga Anak (I)

Xiaoxue, Malaysia

Mayroon akong dalawang anak na lalaki na isang taon ang pagitan. Upang palakihin sila nang edukado, may magandang modo, mabubuting tao na makakayanang tumayo sa kanilang sariling mga paa sa lipunan at magtagumpay, nang sila ay dalawang taong gulang pa lamang, kinausap ko ang aking asawa tungkol sa paghahanap ng kindergarten na may magandang reputasyon. Matapos ang ilang pagbisita, pagtatanong at pagkukumpara, pumili kami ng isang English kindergarten dahil nagbibigay halaga sila sa kakayahan at abilidad ng mga bata, na siya namang tumutugma sa aking pananaw sa pagtuturo sa mga bata. Bagaman medyo mahal nang kaunti ang matrikula, hangga’t ang mga bata ay nalilinang nang mas maayos at nakakakuha sila ng mas mahusay na edukasyon, sulit ang paggastos ng mas maraming pera.
gods-words-guide-me.jpg

Habang lumalaki ang aking mga anak, napansin kong hindi sila ganoon katino at kamasunurin tulad nang inaasahan ko. Sa kabaligtaran, labis silang naging hambog at mapagrebelde. Halimbawa, noong dinala ko sila sa mall, nang may nakita silang gusto nila, basta-basta na lamang nila itong kinuha at kung hindi ko iyon binili para sa kanila, maglulupasay sila sa sahig at iiyak at gagawa ng eksena. Kapag nakipaglaro naman sila sa ibang mga bata, kapag may nakita silang gusto nila, basta na lamang nila itong aagawin. Kung hindi sa kanila ibinigay ng ibang bata, susuntukin nila sila. Pagkakita ko sa pagiging sumpungin at dominante ng aking mga anak, sinasaway ko silang palagi. Gayunpaman, hindi lang sa hindi ito epektibo, ngunit lalong naging mga pasaway ang mga anak ko. Sa oras na pangaralan ko sila, itatapon nila ang kanilang mga damit at sapatos sa basurahan. Kapag galit sila, kukuha sila ng gunting at gugupit-gupitin ang mga damit nila, mga sapin at unan. Ikinalungkot ko nang husto ang tungkol dito. Paanong naging ganoon kahambog at kasuwail ang aking mga anak? Iminungkahi ko sa aking asawa na palipatin sila ng paaralan ngunit hindi siya sumang-ayon. Sinabi niyang dapat natural at kusang-loob ang paglaki ng mga bata. Ikinagalit ko ang saloobin ng aking asawa tungkol sa aking mga anak: Ang isang mahusay na bata ay nililinang, hindi hinahayaang lumaki nang mag-isa. Malay ba natin kung anong mangyayari sa kanila kung hahayaan mo silang lumaki nang mag-isa! Ngunit kahit gaano ko siya hikayatin, iginigiit pa rin niya ang kanyang pananaw. Sobrang ikinasama ng loob kong makita ang asawa ko na napakairesponsable. Kung nagpatuloy kami na ganito, ano ang kahihinatnan ng mga anak ko sa hinaharap! Habang iniisip ko ang tungkol dito, mas lalo akong nag-aalala, at hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Hindi ko alam kung ano ang aking gagawin tungkol sa pag-aaral ng aking mga anak at nakaramdam ako ng pasakit at pag-aalala.
Noong Marso 2017, tinanggap ko ang mabuting balita ng kaharian ng Makapangyarihang Diyos. Isang araw ng Hunyo ng taong iyon, nakita ko ang mga salita ng Makapangyarihang Diyos na nagsasabing: “Maliban sa kapanganakan at pagpapalaki ng anak, ang tungkulin ng mga magulang sa buhay ng isang bata ay basta bigyan sila ng isang pormal na kapaligiran na kalalakihan nila, pagkat wala maliban sa naitadhana ng Manlilikha ang may kaugnayan sa kapalaran ng tao. Walang sinuman ang makakakontrol sa anumang uri ng kinabukasang magkakaroon ang tao; ito ay malaon nang naitadhana, at kahit na ang sariling mga magulang ay hindi maaaring makapagpabago ng sariling kapalaran. Kung patungkol sa kapalaran, ang bawa’t isa ay nagsasarili, at bawa’t isa ay may kanyang sariling kapalaran. Kung kaya walang mga magulang ninuman ang makakapagpatigil sa kapalaran ng isa sa buhay o maipipilit ang kaunti mang impluwensya sa papel na gagampanan ng isa sa buhay. Maaaring masabi na ang pamilya na kung saan naitadhana ang isa na maisilang, at ang kapaligiran na kinalakihan ng isa, ay wala nang higit sa mga kondisyon upang matupad ang sariling misyon sa buhay. Ang mga ito’y hindi sa anumang paraan ang nagpapasya sa kapalaran ng isang tao sa buhay o ang uri ng tadhana sa gitna kung saan ang isang tao ay tumutupad sa kanyang misyon. At kung kaya’t walang mga magulang ninuman ang maaaring tumulong sa isa na matupad ang sariling misyon sa buhay, walang kaanak ninuman ang maaaring makatulong sa isa na ipagpalagay ang sariling papel sa buhay. Kung paano isasagawa ng isa ang sariling misyon at sa anong uri ng pamumuhay sa kapaligiran ang isasaganap ng isa sa sarili niyang papel ay ganap na naitadhana na ng sariling kapalaran sa buhay” (“Ang Diyos Mismo, ang Natatangi III” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao). Nang makita ko ang mga salita ng Diyos, napagtanto ko na kahit tayo ang mga magulang ng mga anak natin, ipinanganak lamang natin sila, pinalaki at binigyan ng kapaligiran na kanilang makalalakihan. At sa kung ano ang kanilang magiging kinabukasan, anong papel ang kanilang gagampanan at anu-anong mga misyon ang kanilang tutupdin, ang lahat ng ito ay nasa mga kamay ng Diyos. Ang Diyos ang may hawak sa kanilang kapalaran at siya ang makapagsasabi ng kanilang kinabukasan, hindi ang kanilang mga magulang. Ang tanging bagay na aking magagawa ay ang manalangin sa Diyos, at ipaubaya sa Diyos ang aking mga anak at umasang gagabayan sila ng Diyos sa kanilang paglaki. Pinagnilayan ko rin kung paano ko tratuhin ang aking mga anak. Palagi kong ginagamit ang aking mga kakayahan upang pwersahang kontrolin at gipitin ang mga anak sa tuwing hindi nila ako sinusunod. Pinapalo ko sila, sa pag-aakalang mababago ko ang masasama nilang gawi at mapapabuti ang kanilang kakayahan sa ganitong paraan. Ngunit hindi lamang sa hindi sila naging masunurin at matino, sila ay naging mas mapagrebelde. Ngayon na parang hindi ko naunawaan ang katotohanan at naintindihan ang dominasyon at mga pagsasaayos ng Diyos, kung kaya hindi ko maaaring turuan ang aking mga anak, maski ang hayaan silang lumaki nang maayos. Dapat kong baguhin ang paraan ng aking pagtuturo sa kanila at pakitunguhan sila nang may angkop na saloobin. Matapos nito, nang nakagawa ng pagkakamali ang aking mga anak, matiyaga ko silang kinausap at pinagpaliwanagan ng mga maling nagawa nila. Noong makita kong tumungo sila at tumigil magsalita, hindi ko na sila pinagalitan pa. Minsan ay napakakulit nila didisiplinahin ko sila nang kaunti at sasabihang humarap sa pader at pagnilayan ang kanilang mga ginawa. Unti-unti, napag-alaman kong mas tahimik na sila kaysa noon at hindi na sila nananakit ng ibang mga bata at napakadalang na nilang manumpa at magmura. Nang makita ko na nagsisimulang lumaki nang maayos ang aking mga anak, sobra-sobra ang aking pagsasalamat at alam kong ang lahat ng ito ay dahil sa mga salita ng Diyos at mula sa kaibuturan ng aking puso ay nagpasalamat ako sa Diyos!
Noong Nobyembre 2017, noong malapit nang matapos ang aking panganay na anak sa kindergarten at magpatuloy sa unang baitang, pumili ako at ang aking asawa ng isang kilalang mababang paaralan para sa kanya, sa pag-asang magsusumikap siyang mag-aral at magkakaroon ito ng magandang bunga sa hinaharap. Sa kalagitnaan ng Hulyo, inihatid namin nang mas maaga ang aming anak para kumuha ng pagsusulit. Pagkatapos ng pagsusulit, ipinatawag ako ng punong-guro at sinabi sa akin na ang markang nakuha ng anak ko ang pinakamababa sa dose-dosenang mga bata at hindi niya kakayaning makisabay sa ibang mga batang nasa unang baitang. Sinabi rin niyang magsasagawa muli sila ng ng ikalawang pagsusulit ang aking anak. Nang marinig ko iyon, medyo hindi ako naging komportable, ngunit inihatid pa rin naming mag-asawa ang aming anak para sa pagsusulit na iyon. Nang inanunsyo ang resulta ng pagsusulit, natulala ako at hindi nakapagsalita: Tatlong taong nag-aral sa kindergarten ang anak ko pero wala siyang natutunan. Ni hindi siya makapagbasa o makapagsulat ng alpabeto ni makasagot ng tig-isang numerong addition at subtraction. Magsisimula na ang anak ko sa unang baitang at hindi ko inaasahang napakababa ng kanyang mga marka—hindi ako makapaniwala sa resultang iyon. Nilapitan ako ng punong-guro at itinanong sa akin: “Masyado ka bang abala? Kahit taga-Tsina ka, napakasama ng Tsino ng anak mo; paano mo ba siya tinuruan?” Sobrang nahiya ako sa pangaral na iyon ng punong-guro. Iyon ang unang pagkakataon na nakaramdam ako ng ganoong uri ng pagkabigo bilang isang ina. Sa sobrang pagkahiya ko ay ayokong makipagkita kahit kanino at hindi ako makapaghintay na humanap ng lugar na mapagtataguan.
Nang umuwi ako sa bahay nang hapong iyon, sinabihan ako ng asawa kong maghanap kaagad ng kindergarten para sa aking anak. Pagkarinig ko nito, sumabog ang galit na itinago ko sa aking loob at hindi ko napigilan ang sarili ko at nagsimulang magalit uli sa aking mga anak. Sinabihan ko silang matulog na at agaran akong tumakbo sa isang maliit na kuwarto nang mag-isa, isinara ang mga bintana at mga kurtina, humiga sa kama, at kinlaro ko ang aking isipan. Ganito ako nakatulog nang hindi ko namamalayan. Hanggang ala-sais ng gabing iyon, napakasama ng loob ko at hindi ko napigilan ang aking mga luha. Ni wala akong ganang magluto ng hapunan. Kaharap ang mga resultang iyon, ano ang dapat kong gawin? Sa pagdurusa, nanikluhod ako sa Diyos at nanalangin: “Diyos ko, hindi ko ito kaya. Lubusang nasasaktan ang aking puso. Nawa’y bigyan Mo ako ng liwanag at gabayan mo akong maunawaan ang iyong kalooban. Handa akong isabuhay ang katotohanan upang masiyahan ka.” Matapos nito ay naalala ko ang mga salita ng Diyos: “Palaging magkakaroon ng ilang agwat sa pagitan ng sariling mga pangarap at mga realidad na dapat niyang kaharapin; ang mga bagay kailanman ay hindi ayon sa ninanais ng isa na maging, at sa harap ng ganoon mga realidad hindi kailanman makakamit ng mga tao ang kasiyahan o katiwasayan. May ilang mga tao na gagawin ang anumang maaaring gawin, magpupunyagi nang husto at gagawa ng malaking mga sakripisyo para sa kapakanan ng kanilang mga pinagkakakitaan at hinaharap, bilang pagtangka na mapalitan ang kanilang sariling kapalaran. Subalit sa katapusan, kahit na matupad nila ang kanilang mga pangarap at mga pagnanais sa pamamagitan ng kanilang sariling marubdob na paggawa, hindi nila kailanman mapapalitan ang kanilang mga kapalaran, at gaano man kasidhi nilang subukin, hindi nila kailanman malalampasan kung ano ang itinakda sa kanila ng tadhana. Hindi alintana ang mga pagkakaiba sa kakayahan, IQ, at paghahangad, ang mga tao ay pantay-pantay lahat sa harap ng tadhana, na walang pagkakaiba sa malaki o sa maliit, sa mataas o sa mababa, sa pinaparangalan o sa hinahamak. Anumang hanapbuhay na sinisikap na matamo, anuman ang ginagawa ng isa upang kumita, at kung gaano na ang naimpok niyang kayamanan sa buhay ay hindi napapagpasyahan ng sariling mga magulang, ng sariling mga talento, ng sariling mga pagpupunyagi o sariling mga ambisyon, kundi nang naitadhana ng Manlilikha” (“Ang Diyos Mismo, ang Natatangi III” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao). Mula sa mga salita ng Diyos ay bigla kong naintindihan na hindi ang mga tao ang magpapasya tungkol sa ating kapalaran at tadhana at hindi ito maaaring baguhin ng sinuman. Ito ay depende sa kasanayan at pagtatadhana ng Diyos. Kahit gaano pa kataas ang ambisyon at mga pagnanais ng tao o gaano man kahanga-hanga ang kanilang mga hangarin at mga inaasahan, hindi nito mababago ni katiting ang kasanayan at pagsasaayos ng Diyos sa tadhana ng mga tao. Hindi natin alam kung ilang tao ang nagsikap matamo ang tagumpay at mataas na puwesto, ngunit sa huli ay nabibigo pa rin. Sa huli, namumuhay pa rin sila tulad ng mga karaniwang tao tao. Maraming tao ang nagnanais magsumikap ayon sa kanilang kakayahan at mamuhay nang masaya, ngunit habang buhay na naghihirap at nabibigong makamtan ito. At marami pang iba. Madalas makita ang mga katotohanang ito sa ating paligid. Naiisip kong ganito rin ako noong tinuturuan ko ang aking mga anak. Mula sa oras na ipinanganak ko sila, pinagtuunan ko ng pansin ang kanilang paglaki at edukasyon at umaasang sila ay maging edukado, magkakaroon ng magandang asal at magiging mabubuting tao. Upang makamit ko ang sarili kong mga kagustuhan, gumawa ako ng mahigpit na mga kahilingan para sa kanila at ginawa ang lahat ng aking makakaya upang hanapan sila ng magandang paaralan, ngunit kahit sobra ang aking pag-aalala at pagod, sa bandang huli ay hindi naging maganda ang pakita ng aking anak tulad ng inaasahan ko. Sa pagbabasa lamang ng mga salita ng Diyos ko naunawaan ito: Ang mga akademikong tagumpay ng mga bata, kung anong uri ng karera ang mayroon sila, kung ano ang gagawin nila sa hinaharap, kung ano ang ikabubuhay nila at kung ano ang kanilang katauhan ay hindi batay sa edukasyon mula sa paaralan at pagpapalaki sa kanila. Ang lahat ng ito ay pinagpapasyahan ng kasanayan at pagtatadhana ng Diyos. Ang ating papel bilang mga magulang ay ang ibigay ang lahat ng ating makakaya upang turuan ang ating mga anak. Para naman sa kanilang kapalaran sa hinaharap at kung sila ba ay magiging talentado o hindi, Diyos lamang ang makapagsasabi. Patuloy kong tinuruan ang aking mga anak batay sa aking mga sariling kinakailangan at pinalaki sila ayon sa aking mga kagustuhan. Hindi ba ito pagtakas lamang sa kasanayan ng Diyos? Ito rin ay pagpapahayag ng pagsuway sa Diyos! Matapos kong maintindihan ang kalooban ng Diyos, nanalangin ako sa Kanya: “Diyos ko, nauunawaan kong nasa Iyong mga kamay ang kinabukasan ng aking anak. Hindi ko na tuturuan ang aking mga anak sa sarili kong pamamaraan at kagustuhan, at ganap na ipauubaya ko sa Iyo ang aking mga anak, titingalain Kita, at susundin ko ang iyong kasanayan at mga pagsasaaayos.” Matapos kong magdasal, naramdaman ko ang kapangyarihan sa aking puso at lumakas ang aking puso.
Kinaumagahan, naghanap na naman ako ng paaralan para sa aking anak. Patuloy akong nagdasal sa daan at nawa ay gabayan ako ng Diyos. Tumingin ako ng dalawang paaralan nang araw na iyon. Nang makita ko ang pangalawang paaralan, nagustuhan ko ito at naramdaman kong sumusunod ito sa mga pamantayan. Pagdating ng mga mag-aaral sa paaralan, mayroon silang karaniwang gawain sa umaga at mayroon din silang mga sariling mga kuwento. Tipikal na paaralan. Pumapasok ang mga bata mula alas-otso ng umaga hanggang ala-sais ng gabi, kung kaya’t mas marami akong oras upang makadalo sa mga pagtitipon. Napakasaya ko at napakasaya rin ng anak ko nang makita niya ang paaralan. Kaya nagpasya akong doon siya ipasok. Matapos iyon, matagumpay kong tinapos ang lahat ng mga kailangang asikasuhin para sa kanya at opisyal na nga siyang nakapag-enrol nang araw ring iyon.

26 Pebrero 2019

Nakakapagpalaya ang Pagtapon sa Kapangyarihan ni Satanas

Nakakapagpalaya ang Pagtapon sa Kapangyarihan ni Satanas

Momo Lungsod ng Hefei, Lalawigan ng Anhui

Bago ako naniwala sa Diyos, anuman ang ginagawa ko, hindi ko ginustong mapag-iwanan. Handa akong tanggapin ang anumang paghihirap hangga’t nangangahulugan ito na maaari akong umangat kaysa kaninuman. Matapos kong tanggapin ang Diyos, nanatiling pareho ang aking saloobin, dahil matibay akong naniwala sa kasabihang, “Walang paghihirap, walang makakamtam,” at nakita ko ang aking saloobin bilang patunay ng aking adhikain. Nang ibunyag ng Diyos ang katotohanan sa akin, sa wakas ay nalaman ko na ako ay nabubuhay sa ilalim ng kapangyarihan ni Satanas, nabubuhay sa ilalim ng kaharian nito.
Kailan lang, gumawa ng plano ang iglesia na ipadala sa labas ang kapatid na babae na naging kapareha ko upang maglingkod sa posisyong pamumuno. Nang marinig ko ang balita, nanlumo ang aking puso. Pareho kaming dating naglingkod sa mga tungkulin na pamumuno hanggang sa muli kaming maitalaga bilang mga patnugot. Ngayon ang aking kapatid na babae ay babalik sa isang posisyong pamumuno at maglilingkod sa Diyos nang walang limitasyon ang potensiyal na paglago, ngunit mananatili pa rin ako sa isang mesa, na ginagampanan ang aking tungkulin sa karimlan. Anong hinaharap ang mayroon doon? Sa pangalawang pag-iisip, pinaalalahanan ako ng lumang kasabihan, “May isang milyong iba’t ibang landas sa tagumpay.” Hangga’t tinutupad ko ang aking tungkulin nang maayos, maaari din akong maging matagumpay. Kailangan ko lang doblehin ang aking pagsisikap na matamo ang katotohanan. Kung tumuon ako sa pagpatnugot ng mga pangaral upang mas mahusay nilang ipahayag ang katotohanan, marahil isang araw ay makikita ng mga pinuno na nauunawaan ko ang katotohanan. Pagkatapos ay itataas nila ako at ang aking hinaharap ay magiging kasing liwanag. Matapos ng pagkaunawang ito, nagsimulang umatras ang mga kulay-abong ulap na pabor sa isang panibagong pagpupunyagi. Isinubsob ko ang sarili ko sa aking trabaho, at kumain at uminom ng salita ng Diyos kapag hindi ako abala, na hindi nagawang magpalubay kahit sa isang sandali.

throwing-off-satans-yoke-is-liberating

    Isang araw, nakita ko ang sumusunod na sipi sa Mga Pangaral at Pagbabahagi sa Pagpasok sa Buhay: “Lahat ng bagay na naghihigpit sa iyo mula sa pagsisikap na matamo ang Diyos at paghahanap ng katotohanan ay isa sa mga kadena ni Satanas. Kung ikaw ay nakagapos sa isa lamang sa mga tanikala ni Satanas, nabubuhay ka sa ilalim ng kaharian nito. “Matapos marinig ito, wala akong nagawa kundi tanungin ang sarili ko, “Sa aling mga kapangyarihan ni Satanas ako nabubuhay? Alin sa mga lason nito ang pumipigil sa aking paghahangad ng katotohanan?” Habang tahimik kong sinubukang pagnilayan ang tanong na ito, naalala ko ang aking kamakailan na sitwasyon. Matapos ipadala ang aking kapatid na babae sa kanyang bagong puwesto, hindi ako walang kibo. Sa katunayan, mas pinag-ukulan ko ang pagkain at pag-inom ng salita ng Diyos, pananalangin sa Diyos, at aktibong pagtupad ng aking tungkulin. Sa panlabas, nagmukha akong mas masigasig sa paghahangad ng katotohanan kaysa sa dati, ngunit kung aalisin mo ang tabing at susuriin ito, ang kakayahan kong tanggapin ang pagiging nahuhuli ay dahil lamang sa nagkimkim ako ng mga ambisyon na paglukso pasulong balang araw. Ang aking nag-aalab na pagnanais na maging pinakamagaling sa lahat ay ang dahilan kung bakit hindi ako naging walang kibo at sa halip ay mas aktibong hinangad ang katotohanan, ngunit ang aking tinaguriang paghahangad ng katotohanan ay isang ilusyon lamang, isang masamang hangarin. Pinipili ko ang isang panandaliang paghahangad ng katotohanan upang matupad ang sarili kong makasariling layunin. Sa paggunita sa mga taon na ginugol ko sa pagsunod sa Diyos, napagtanto ko na ang lahat ng aking mga sakripisyo ay binayaran ng lason ni Satanas na “Walang paghihirap, walang makakamtan.” Ganito kung paano ako iginapos tulad ng hindi nakikitang kadena at nagtulak sa akin upang magsikap para sa kahusayan. Kapag may posisyon na ako, nagpapatuloy pa rin akong hangarin ang isang mas mataas pa; Nang nawala ang aking posisyon o nabigong sumulong, hindi ako naging walang kibo; nagmukha pa rin akong handang magdusa upang hanapin ang katotohanan. Gayunman, hindi ito dahil sa naunawaan ko ang katotohanan at handang magsakripisyo para dito. Nais ko lang gamitin ang anyo ng sakripisyo sa pagsisikap na magtagumpay. Noon ko lang naunawaan sa wakas na ang aking paninindigan na “Walang paghihirap, walang makakamtan” ay talagang isa sa mga lason ni Satanas na dumadaloy sa aking mga ugat. Ako ay nalinlang; inubos ng lason ang lahat ng aking katauhan. Ako ay mapagmataas at ambisyoso na walang anumang diwa ng pananaw. Nangyari ang lahat sa akin mismong harapan. Talagang naisip ko na ang aking ambisyon ay isang pagpapatotoo ng aking hangarin. Akala ko na ang aking mapagmataas na disposisyon na hindi pagpayag na mahuli ay isang tanda ng aking adhikain. Sinamba ko ang mga kamalian ni Satanas bilang katotohanan at nakita ang mga ito bilang sagisag ng karangalan sa halip na isang pulang titik. Gaano ako kahangal upang malinlang ni Satanas nang gayon, na nabigong makita ang pagkakaiba ng kabutihan sa kasamaan? Sa wakas ay nakita ko kung gaano ako naging kaawa-awa. Natutunan ko rin kung gaano na lihim na mapanira at kasuklam-suklam si Satanas. Gumagamit si Satanas ng mga mapaimbabaw na kamalian upang linlangin at sirain tayo. Inililigaw tayo nito, at sumusumpa tayo ng katapatang-loob sa mga mapanlinlang na pakana nito. Ginagawa ang lahat ng ito nang hindi natin nalalaman. Akala natin ay hinahangad natin ang katotohanan at nagsasakripisyo para sa katotohanan, ngunit ang totoo ay nabubuhay tayo sa panlilinlang sa sarili. Talagang makamandag ang mga lason ni Satanas! Kung hindi dahil sa pagliliwanag ng Diyos, hindi ko kailanman makikita ang katotohanang ako ay ginawang tiwali ni Satanas, at tiyak na hindi ko kailanman makikita nang malinaw ang mga mapanlinlang na pakana nito. Kung hindi dahil sa pagliliwanag ng Diyos, marahil ay nanatili akong nabubuhay sa ilalim ng kapangyarihan ni Satanas, hanggang sa tuluyan akong ubusin nang buo ni Satanas.
Sa oras na iyon, naisip ko ang mga salita ng Diyos: “Kung nagagalak kang maging taga-serbisyo sa tahanan ng Diyos, nagsisikap at matapat sa gawain sa kabila ng karimlan, laging nagbibigay at hindi nanghihingi, masasabi Ko na ikaw ay tapat na santo, sapagkat hindi ka naghihintay ng gantimpala at matapat na tao lamang.” (“Tatlong Paalaala” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao). Ipinakita sa akin ng mga salita ng Diyos ang paraan ng pagsasagawa: Bilang isa sa mga nilikha ng Diyos, dapat ko Siyang mahalin at palugurin nang walang kondisyon at matapat na tuparin ang aking tungkulin. Ito ang diwa na dapat taglayin ng isang nilikha ng Diyos. Ito ay isang pagsisikap na naaayon sa Kanyang kalooban. Mula sa araw na ito, gagawin ko ang aking pinakamahusay upang hangarin ang katotohanan. Aasa ako sa katotohanan upang maaarok ang panlilinlang ni Satanas at itapon ang kapangyarihan nito. Hindi na ako maghahangad ng anuman sa laman. Sa halip, magtatrabaho akong mabuti sa karimlan, tinutupad ang aking tungkulin upang palugurin ang Diyos. Kahit na maiwan ako nang walang anuman sa huli, magpapatuloy ako nang maluwag sa kalooban na walang pagsisisi, sapagkat isa lamang ako sa mga hamak na nilikha ng Diyos. Ang pagbibigay-kasiyahan sa Lumikha ang aking isang tunay na layunin sa buhay.

25 Pebrero 2019

Tagalog Christian Song | "Ang Inaasahan ng Diyos sa Sangkatauhan ay Hindi Kailanman Nagbago"

Tagalog Christian Song | "Ang Inaasahan ng Diyos sa Sangkatauhan ay Hindi Kailanman Nagbago"

I
Mula nang nilikha Niya ang tao sa simula,
naghangad ang Diyos ng 'sang grupo,
'sang grupo ng mga mananagumpay,
'sang grupo na lalakad kasama Niya at kayang umintindi,
umunawa, makaalam ng Kanyang disposisyon.
'Di alintana kung gaano pa Siya katagal maghintay,
'di alintana kung gaano kahirap ang daang haharapin,
gaano man kalayo ang mga hinahangad Niyang layunin,
'di nagbago o sumuko ang Diyos sa mga inaasahan Niya sa tao.
Itong hiling ng Diyos ay 'di nagbago kailanman.
Itong hiling ng Diyos ay nananatiling pareho.
Itong hiling ng Diyos ay 'di nagbago kailanman.
Itong hiling ng Diyos,
itong hiling ng Diyos ay 'di kukupas kailanman.
II
Mula nang nilikha Niya ang tao sa simula,
naghangad ang Diyos ng 'sang grupo,
'sang grupo ng mga mananagumpay,
'sang grupo na lalakad kasama Niya at kayang umintindi,
umunawa, makaalam ng Kanyang disposisyon.
'Di alintana kung gaano pa Siya katagal maghintay,
'di alintana kung gaano kahirap ang daang haharapin,
gaano man kalayo ang mga hinahangad Niyang layunin,
'di nagbago o sumuko ang Diyos sa mga inaasahan Niya sa tao.
Itong hiling ng Diyos ay 'di nagbago kailanman.
Itong hiling ng Diyos ay nananatiling pareho.
Itong hiling ng Diyos ay 'di nagbago kailanman.
Itong hiling ng Diyos,
itong hiling ng Diyos ay 'di kukupas kailanman.

24 Pebrero 2019

Sinalubong Ko ang Pagbabalik ng Panginoon

Sinalubong Ko ang Pagbabalik ng Panginoon


Qingxin, Myanmar

    Parehong mga Kristiano ang ang aking mga magulang at mula pagkabata, nagsimula akong sumama sa kanila papunta sa iglesia upang dumalo ng mga gawain. Sa edad na labindalawa, dumalo ako ng isang engrandeng kampo pang-Kristiano sa Myanmar, at habang naroon ako, sinabi sa akin ng isang pastor: “Ang mabinyagan ang siyang tanging paraan upang iwasan ang kamatayan at makatuloy sa kaharian ng langit.” At kaya naman upang marating ang kaharian ng langit, nagdesisyon akong magpabinyag habang nasa kampo ako. Mula noong panahong iyon, naging isa akong tunay na Kristiano.



    Pagkarating ng karampatang gulang, naging pinuno ako ng samahang pangkabataan sa aking iglesia sa loob ng maraming taon, at sa tuwing wala roon ang mga tagapangaral, pamumunuan ko ang mga kapatid sa pagdarasal, pag-aaral ng Bibliya, pagkanta ng mga himno, at pamamahagi ng mga testimonya. Matapos maikasal, naatasan akong tanggapin ang mga alay kapag Linggo at ang mga ikapu. Sa simula, nasa aming iglesia ang gawa ng Banal na Espiritu: Matatas at malinaw magsalita ang pastor, at kinaluguran ng mga kapatid ang mga sermon at naramdaman nilang pinagtibay sila ng mga iyon. Punong puno ng kumpiyansa ang lahat, at dumadalo kaming lahat sa gawain sa simbahan at pinalalaganap ang ebanghelyo saan man pwede nang may matinding kasigasigan. Ngunit sa huli, naging paulit-ulit at nakaiinip ang mga sermon ng pastor, at hindi na kayang ibigay ang aming pangangailangan. Kaya naman, nagsimulang humina ang kumpiyansa ng mga kapatid, at naging mas interesado sila sa pera at kaaliwan ng laman. Nagsimulang bumagsak ang bilang ng mga nasa kongregasyon, hanggang dumating sa puntong kinailangan ng pastor na tumawag tuwing Sabado upang subukang mapadalo ang lahat. Kahit naman magpakita ang mga kapatid, kinanta nila ang mga himno nang walang sigla at nang walang debosyon, tulog sa kasagsagan ng mga sermon, at nagsimulang tumalakay ng tungkol sa negosyo pagkatapos na pagkatapos ng mga gawain. Naging puro anyo na lamang at walang kabuhay-buhay ang mga paglilingkod. At lubha akong nabahala nito. Inisip ko sa aking sarili: “Paano naging isang tigang na pastulan ang ating iglesia?” Ngunit noon ko naalala, kung paanong sa nakalipas na tatlumpung taon, madalas kong narinig ang iba’t ibang pastor na pare-pareho ang sinasabi: “Naniniwala tayo sa Panginoong Jesus, kaya napatawad na ang lahat ng ating mga kasalanan.” “Nagkamit ng pagkaligtas sa pamamagitan ng biyaya ng Diyos dahil sa ating pananampalataya.” “Minsan nang naisakatuparan na ng Panginoong Jesus ang Kanyang gawain ng pagtubos, kaya ligtas na tayong mga mananampalataya sa Panginoon at tutuloy sa kaharian ng langit.” Dahil dito, “Ligtas na ako, tutuloy ako sa kaharian ng langit” ang naging mahalagang prinsipyo ng aking pananampalataya sa Diyos. Gaano man naging malungkot ang iglesia, o gaano kahina at walang pasubali naging ang mga mananampalataya, lagi kong sinasabi sa aking sarili: “Dapat kong panatilihin ang daan ng Panginoon. Hangga’t hindi ko iniiwan ang Panginoon, kung gayon, hindi Niya ako pababayaan. Kapag bumalik ang Panginoon, dadalhin Niya ako sa kaharian ng langit.” Kahit na patuloy ako sa pagbabanta sa aking sarili sa ganitong paraan, hindi ko pa rin nagawang panatilihin ang daan ng Panginoon: Gagawa ako ng kasalanan sa umaga at aaminin ang mga kasalanan sa gabi, ngunit sa tuwing nagdadasal ako, hindi ko na maramdaman ang Panginoon sa aking tabi. Nakaramdam ng kadiliman at hungkag ang aking espiritu, at naramdaman kong palayo ako nang palayo mula sa Panginoon, na para bang pinabayaan Niya ako. Dinulutan ako nito ng matinding paghihirap, ngunit hindi ko nahanap ang pinanggagalingan ng suliranin…

    Noong Pebrero 2016, nakilala ko sa internet si Kapatid na Zheng at Kapatid na Li Hui. Matapos magbahagi sa isa’t isa ng mga karanasang kaugnay ng pananampalataya sa Panginoon, sinabi ko sa kanila ang tungkol sa pagkabaghan ko na naging isang tigang na pastulan ang aking iglesia. Sinabi sa akin ni Kapatid na Zheng: “Hindi lamang ang inyong iglesia ang malungkot at mapanglaw: malungkot ngayon ang buong relihiyosong komunidad. Para itong mapanglaw na templo na naging lungga ng mga magnanakaw noong ginagawa ng Panginoong Jesus ang Kanyang gawain. Kung mauunawan natin kung paano naging mapanglaw ang templo sa simula pa lamang, kung gayon malalaman na natin kung paano naging malungkot at mapanglaw ang relihiyosong komunidad ngayon. Noong winakasan na ng Panginoong Jesus ang Kapanahunan ng Kautusan at sinimulan ang Kapanahunan ng Biyaya, hindi isinagawa ng Banal na Espiritu ang gawa sa templo kung hindi sa mga tao na tumanggap at sumunod sa Panginoong Jesus. Hindi natamasa ng mga taong sumamba kay Jehovah ang gawa ng Banal na Espiritu dahil hindi nila kayang makasunod sa bilis ng gawa ng Diyos. Kung walang pag-iingat at pag-aalaga ng Diyos, nanirahan sila sa kasalanan, na siya ring pinapakita ng kanilang templo na naging isang lugar ng bentahan ng mga baka, tupa, at mga kalapati at palitan ng salapi. Naging isang lungga ng mga magnanakaw ang isang templo na orihinal na kuminang kasama ang luwalhati ni Jehova, sa gayon ay dinudusta ang disposisyon ng Diyos at pinabayaan Niya sa pagkasuya. Isa ito sa mga dahilan kung bakit bumagsak noon sa kapanglawan ang templo.” At saka namin sinuri ang dalawang sipi mula sa Aklat ni Amos sa Biblia: “At akin namang pinigil ang ulan sa inyo, nang tatlong buwan na lamang at pagaani na; at aking pinaulan sa isang bayan, at hindi ko pinaulan sa kabilang bayan: isang bahagi ay inulanan, at ang bahagi na hindi inulanan ay natuyo” (Amos 4:7). “Narito, ang mga araw ay dumarating, sabi ng Panginoong Dios, na ako’y magpapasapit ng kagutom sa lupain, hindi kagutom sa tinapay, o kauhawan man dahil sa tubig, kundi sa pagkarinig ng mga salita ng Panginoon” (Amos 8:11). Pinadalhan din ako ni Kapatid na Zheng ng dalawang sipi ng mga salita ng Makapangyarihang Diyos: “Tutuparin ng Panginoon ang katotohanang ito: Gagawin Niya na ang lahat ng sangkatauhan sa buong sansinukob ay magtutungo sa Kanya, at sasamba sa Diyos sa lupa, at ang Kanyang gawa sa ibang lugar ay titigil, at mapipilitan ang mga tao na hanapin ang tunay na landas. Ito ay magiging kahalintulad ni Jose: Ang lahat ay nagsilapit sa kanya para sa pagkain, at yumuko sa Kanya, sapagka’t siya’y mayroong mga pagkain. Upang maiwasan ang tag-gutom, ang mga tao ay mapipilitang hanapin ang tunay na landas. Ang buong relihiyosong pamayanan ay dumaranas ng matinding gutom, at ang tanging ang Diyos ng ngayon ang Siyang bukal ng buhay na tubig, na may taglay ng patuloy na umaagos na bukal na inilaan para sa kasiyahan ng tao, at darating ang mga tao at aasa sa Kanya” (“Dumating na ang Milenyong Kaharian” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao). “Nguni’t sa katunayan, ang gawain ng Diyos sa kanila ay matagal nang tumigil, at ang gawain ng Banal na Espiritu ay wala sa kanila. Ang gawain ng Diyos ay matagal nang inilipat sa ibang kalipunan ng mga tao, isang kalipunan kung kanino Niya hinahangad na tapusin ang Kanyang gawain. Dahil yaong mga nasa relihiyon ay walang kakayahang tanggapin ang bagong gawain ng Diyos, at nais lamang kumapit sa lumang gawain ng nakaraan, tinalikuran Niya ang mga taong ito, at ginagawa ang Kanyang bagong gawain sa mga taong tumatanggap sa bagong gawaing ito. Ang mga ito ay mga tao na siyang nakikipagtulungan sa bago Niyang gawain, at tanging sa paraang ito matutupad ang Kanyang pamamahala” (“Ang Gawain ng Diyos at ang Pagsasagawa ng Tao” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao). Sinabi naman ni Kapatid na Zheng: “Sa ngayon, mapanglaw ang mga iglesia gaya ng templo, at dahil din ito sa gumagawa ang Diyos ng bagong gawa. Nagkatawang-tao na ngayon ang Panginoong Jesus na desperado nating hinihintay at bumabalik sa atin. Ginamit Niya ang pangalang Makapangyarihang Diyos upang ipahayag ang katotohanan at gawin ang gawa ng paghahatol, paglilinis, at pagliligtas ng tao sa mga huling araw. Dumating siya upang wakasan ang Kapanahunan ng Biyaya at simulan ang Kapanahunan ng Kaharian. Iniwan na ng Banal na Espiritu ang mga iglesia ng Kapanahunan ng Biyaya at ngayo’y inaasikaso na ang pagtanggap ng gawa ng Makapangyarihang Diyos ng mga huling araw. Lahat ng mga nangangalaga lamang ng pangalan ng Panginoong Jesus ngunit hindi naman nakasusunod sa bagong gawa ng Diyos ay hindi na kasama ang Diyos sa kanilang tabi, hindi na nagtataglay ng gawa ng Banal na Espiritu, at hindi na kailanman mabibigyan ng tubig ng buhay. Kaya naman, talagang magiging mas mapanglaw pa ang mga iglesiang ito….”

    Sa pamamagitan ng pakikinig kay Kapatid na Zheng, napagtanto ko na pareho lamang ng sitwasyon ng mga templo ang kalagayan ng mga iglesia ngayong mga araw noong sinimulan ng Panginoong Jesus ang Kanyang gawa. Naramdaman kong mayroong isang bagong liwanag at paggabay ng Panginoon sa pagsasama-sama ni Kapatid na Zheng. Ngunit nabaghan ako nang bahagya ng sinabi niya tungkol sa Panginoong Jesus na bumabalik upang gawin ang bagong gawa ng paghahatol at paglilinis ng tao: Posibleng bumalik ang Panginoong Jesus, ngunit nailigtas na tayong mga mananampalataya kaya kapag bumalik ang Panginoon, dapat Niya tayong dalhin nang tuluyan sa kaharian ng langit, hindi magsagawa ng isa pang yugto ng gawang paghahatol at paglilinis! Ngunit napagtanto ko na isang malaking pangyayari ang pagbabalik ng Panginoon at dapat muna akong maghanap nang mabuti ng mga sagot.

    Kaya naman, sinabi ko kay Kapatid na Zheng ang aking pagkabaghan at sinabi niya sa akin: “Ibinabahagi ng marami sa mga kapatid ng Panginoon ang iyong pananaw. Iniisip din nila na dahil tinanggap natin ang Panginoong Jesus bilang ating Tagapagligtas, kung gayon, napatawad na ang ating mga kasalanan, makakamit natin ang pagkaligtas sa pamamagitan ng Kanyang biyaya, at kapag bumalik Siya, madadala tayong lahat nang tuluyan sa kaharian ng langit. Kaya naman, tinanggihan nilang tanggapin ang pagliligtas ng Diyos ng mga huling araw. Ang hindi natin pagkaunawa sa mabubuting mga resulta na dinadala ng gawain ng Panginoong Jesus at ang hindi natin pagkakaalam sa gawa ng Diyos ang siyang pangunahing dahilan para rito. Sinabi ng Makapangyarihang Diyos: ‘Sa panahong iyon ang gawain ni Jesus ay ang pagtubos sa buong sangkatauhan. Ang mga kasalanan ng yaong mga naniniwala sa Kanya ay napatawad; hangga’t ikaw ay naniniwala sa Kanya, ikaw ay Kanyang tutubusin; kung ikaw ay naniniwala sa Kanya, hindi ka na isang makasalanan, ikaw ay hinalinhan sa iyong mga kasalanan. Ito ang kahulugan ng pagiging ligtas, at mapangatwiranan ng pananampalataya. Ngunit sa yaong mga naniwala, mayroon pa ring nanatiling mga mapanghimagsik at sumalungat sa Diyos, at mga kailangang dahan-dahang alisin. Ang kaligtasan ay hindi nangangahulugan na ang tao ay lubusang nakamit ni Jesus, sa halip na ang tao ay wala na sa kasalanan, na sila ay pinatawad na sa kanilang mga kasalanan: Kapag ikaw ay naniwala, hindi ka na kailanman nasa kasalanan pa’ (‘Ang Pananaw ng Gawain ng Diyos (2)’ in sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao). ‘Bagaman maraming ginawa si Jesus kapiling ang tao, kinumpleto lamang Niya ang pagtutubos sa buong sangkatauhan at naging pinakahandog para sa kasalanan ng tao, at hindi inalis sa tao ang lahat ng kanyang tiwaling disposisyon. Ang ganap na pagliligtas sa tao mula sa impluwensya ni Satanas ay hindi lamang nangailangan kay Jesus na akuin ang mga kasalanan ng tao bilang handog para sa kasalanan, kundi nangailangan din sa Diyos na gumawa ng mas malaking gawain upang ganap na tanggalin sa tao ang kanyang disposisyon, na napasama ni Satanas. At sa gayon, matapos mapatawad ang tao sa kanyang mga kasalanan, ang Diyos ay nakabalik sa katawang-tao upang pangunahan ang tao tungo sa bagong kapanahunan, at sinimulan ang gawain ng pagkastigo at paghatol, at ang gawaing ito ay nagdala sa tao sa isang mas mataas na kinasasaklawan. Ang lahat ng nagpapasailalim sa Kanyang dominyon ay magtatamasa ng mas mataas na katotohanan at makakatanggap ng mas malaking mga pagpapala. Sila’y tunay na mamumuhay sa liwanag, at makakamtan ang katotohanan, ang daan, at ang buhay’ (Punong Salita sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao). Mula sa mga salita ng Diyos, makikita natin na pagtubos ng sangkatauhan ang gawa ng Panginoong Jesus noong Kapanahunan ng Biyaya. Ipinako sa krus ang Panginoong Jesus upang maging alay natin para sa ating mga kasalanan, upang tubusin tayo mula sa paghuhusga ng batas. Sa pamamagitan ng pagharap sa Panginoon, pag-amin ng ating mga kasalanan, at pagsisisi, maaari tayong mapatawad sa ating mga kasalanan. Ito ang pagkaligtas. Sa ibang sabi, ibig sabihin ng pagiging ligtas ay ang pagpapatawad ng mga kasalanan at kawalan ng paratang ng kasalanan sa ilalim ng batas, ngunit hindi ibig sabihin na nakatakas na tayo mula sa tiwaling disposisyon ni Satanas o sa ating mala-Satanas na kalikasan at hindi na muling gagawa ng kasalanan. Umiiral pa rin ang ating mala-Satanas na kalikasan kagaya ng kayabangan, panlilinlang, pagiging makasarili, at kasakiman. Dahil sa dominyon ng ating mala-Satanas na kalikasan at disposisyon ni Satanas, lagi pa rin tayong nagsisinungaling at nandaraya, umaasta sa isang mayabang at may mapaggiit sa sariling opinyong pamamaraan, at nagpapanggap na mabuti upang lokohin ang Diyos. Sadyang lagi nating pinupulaan ang gawa ng Diyos, lalo na kapag hindi ito tugma sa ating mga iniisip, inaakusahan natin ang Diyos at nilalabanan Siya. Paanong matatamo ng isang sangkatauhang kagaya nating ubod nang sama at palaban sa Diyos ang Kanyang papuri? Karapat-dapat ba tayong tumuloy sa kaharian ng langit? Kung kinuha tayo ng Diyos—isang tiwaling sangkatauhan na nilalabanan Siya at nabibilang kay Satanas—sa Kanyang kaharian, kung gayon, wala nang paraan upang mapanagutan ang pagiging matuwid at kabanalan ng Diyos. Kaya para maging karapat-dapat tayong makapasok sa kaharian, kailangan natin ang Diyos na gumawa ng isang yugto ng gawaing paglilinis at pagdadalisay upang mabago ang anyo ang ating tiwaling disposisyon at iwagwag nang mabuti ang mga kadena ng ating makasalanang kalikasan. Sa oras na napagbagong anyo ang ating mga disposisyon sa buhay, hindi na tayo magrerebelde laban sa o labanan ang Diyos at makakaya na nating tunay Siyang sundin, maging ganap na makamtan Niya, maging ganap na mailigtas Niya, at makakapasok sa kaharian ng langit upang manahin ang Kanyang ipinangako. Ito ang mga resultang dala ng gawaing paghatol ng Diyos ng mga huling araw, at nakikita natin na ang gawain ng pagtubos ng Panginoong Jesus ay para magbigay ng daan para sa paghatol at paglilinis ng mga tao sa panahon ng mga huling araw. Kung gayon, dinadala tayo ng ating pananampalataya sa Panginoon sa pagpapatawad ng ating mga kasalanan ngunit hindi ganap na pagtakas mula sa kasalanan o pagpasok sa kaharian ng langit. Kailangan nating sumailalim sa isa pang yugto ng gawang paghatol at paglilinis upang maligtas nang lubusan mula sa ating mga kasalanan. Tamang-tama ang ginagawang realidad ng gawaing paghatol ng Diyos ng mga huling araw ang mga salitang ito mula sa Bibliya: ‘Na sa kapangyarihan ng Dios ay iniingatan sa pamamagitan ng pananampalataya sa ikaliligtas na nahanda upang ihayag sa huling panahon.’ (1 Pedro 1:5).”

    Noong narinig ko ang mga salita ng Makapangyarihang Diyos at ang sinabi ni Kapatid na Zheng, napagtanto ko na gawain ng pagtubos ang ginawa ng Panginoong Jesus, hindi ang gawain ng tuluyang pag-aalis ng mga kasalanan. Habang nagkakasala ang mga tao, dapat silang akusahan at parusahan sa ilalim ng batas, ngunit kung haharap tayo sa Panginoong Jesus at aminin ang ating mga pagkakasala, kung gayon, mapapatawad na tayo sa ating mga kasalanan. Hindi tayo nakikita ng Diyos bilang makasalanan at pinawalang-sala Niya tayo sa kaparusahan, at pagliligtas iyon. Ngunit tiyak na hindi ibig sabihin ng pagliligtas na ito na nalinis na tayo at lubos na nailigtas. Tila hindi nauunawaan ng mga tao ang katotohanan, at kaya mayroon silang mga hindi pagkakaunawa tungkol sa kung ano ang tunay na pagliligtas. Iniisip ko na ngayon, namumuhay pa rin tayo sa mga makasalanang buhay—nagkakasala at inaamin ang mga ito araw-araw—at kaya naman kailangan natin ng isa pang yugto ng gawang pagliligtas at paglilinis ng Diyos. Kapag iniisip ko ang tungkol sa sinabi ng pastor sa kampo—“Ang pagpapabinyag ang tanging paraan para sa isang Kristiano na makaiwas sa kamatayan at makapasok sa kaharian ng langit”—Napagtanto ko na talagang napaka-di-makatotohanan ng ganitong pamamaraan ng pag-iisip. Maaari pa nga nating sabihing parang pambata ito at katawa-tawa. Noong nagkaroon na ako ng mahahabang kuwentuhan kina Kapatid na Zheng at Kapatid na Li Hui at malagom ang kanilang pagsasama-sama, naramdaman ko na mayroong katotohanan na dapat hanapin sa mga salita ng Makapangyarihang Diyos, na napakapraktikal ng mga ito, at maaaring mapakinabangan ko ang mga ito at matulungan ako nang sobra. Ngunit isang malaking bagay ang pagbabalik ng Panginoon, at upang tratuhin ito nang seryoso at may pag-iingat, napagdesisyunan kong magsagawa ng masusing imbestigasyon ng gawain ng Makapangyarihang Diyos ng mga huling araw.

    Kaya naman, sa mga sumunod na linggo, nagsimula akong maghanap ng impormasyon sa internet tungkol sa gawain ng Makapangyarihang Diyos ng mga huling araw. Bago mag-internet , nagdasal ako sa Panginoon: “Panginoon, kung ang Silanganing Kidlat ay siyang ang Panginoon na sinasampalatayaan ko, nagmamakaawa ako sa Iyo na pukawin ang aking puso at hayaan akong makilala ang Iyong boses.” Walang kamalay-malay, napindot ko ang isang pook-sapot at nakita, sa aking pagkagulat, na paghatol, mga atake, at mga akusasyon ang lahat ng mga ito sa Makapangyarihang Diyos at Kanyang iglesia mula sa relihiyosong komunidad at sa CCP. Labis akong nagulantang at natakot na makipagsapalaran ako sa isang peligrosong daan. Kaya naman, ipinadala ko ang link kay Kapatid na Zheng at Kapatid na Li Hui at tinanong ko sila: “Paano ninyo maipapaliwanag ang lahat ng ito?” Dati ko pang naisip na hindi tutugon sina Kapatid na Zheng at ang iba pa sa impormasyon na ipinadala ko, at kaya naman nakakagulat noong kalmado at matigas silang tumugon: “Ang Makapangyarihang Diyos ang tunay na Diyos, ang pagbabalik ng Panginoong Jesus. Mga alingawngaw lang at walang kwenta ang lahat ng mga bagay na ikinakalat sa internet ng relihiyosong komunidad at ng CCP at dinisenyo upang lituhin ang mga tao. Parte ito ng kanilang masamang pakana upang pigilan ang mga tao sa pagsunod sa Diyos….”

    Napukaw talaga ako ng sinabi ni Kapatid na Zheng, at sa puso ko, nagsimula akong makibaka na hanapin ang saysay ng lahat ng ito. Nag-offline ako at nagdasal sa Panginoon: “Panginoon, kung ang Makapangyarihang Diyos ang talagang Iyong pagbabalik, kung gayon, nagmamakaawa ako sa Iyo na liwanagan at tanglawan ako upang maunawaan ko ang Iyong pamamaraan at hindi ko mabitawan ang pagkakataon na masaksihan ang Iyong pagbabalik. Kung mga alingawngaw lamang lahat ng mga bagay na iyon na ipinapakalat sa internet ng mga relihiyosong komunidad at ng CCP, kung gayon, gawin Mo akong bingi sa mga ito, dahil isang kakila-kilabot na bagay ang makuha ni Satanas.” Matapos magdasal, naging mas kalmado ako, at saka ko naalala ang mga panahong ako rin ay naakusahan nang mali, at isa pang pangyayari noong ang isang may-ari ng tindahan na kilala ko na may magandang negosyo ng pagtitinda ng mga produktong jade ay nasira ang reputasyon ng mga alingawngaw na ipinakalat ng isang inggiterong kalaban sa negosyo. Nagsimulang magningning ang kaunting liwanag sa aking puso at napagtanto ko kung gaano kadilim at kasama ang mundong ito at ang lahat ng nakikita sa internet—mabuti o masama—ay mga tao lamang na nagsasalita. Saka ako nag-isip nang mabuti tungkol sa mga akusasyon sa internet tungkol sa Makapangyarihang Diyos at ang Kanyang iglesia na ipinapakalat ng relihiyosong komunidad at ng CCP: Walang ebidensyang ibinigay at wala sa mga ito ang tila kapani-paniwala. Tangi pa riyan, nabasa ko ang mga salita ng Makapangyarihang Diyos at nakikibalita sa mga kapatid ng Iglesia ng Makapangyarihang Diyos. Walang kaugnayan ang kanilang sinabi sa mga alingawngaw na ipinapakalat sa internet, at hindi nila sinubukang puwersahin ako na sumali sa kanilang iglesia. Sa ilang mga buwan ng pakikisasama sa kanila, maliban sa paggalugad ng Bibliya, pagbabasa ng mga salita ng Makapangyarihang Diyos, at pagkikisama sa akin tungkol sa mga salita ng Diyos, hindi kami nakapagtalakay ng iba pang mga paksa. Mula sa paraan ng pananalita, masasabi kong banal at kagalang-galang silang mga tao. Puno ng liwanag ang kanilang pagsasama-sama at napakalaking tulong nito sa akin, at ang kanilang iglesia ay isa ngang iglesiang nagtataglay ng gawain ng Banal na Espiritu. Habang iniisip ang tungkol dito, napagtanto kong ang isang iglesia na nagtataglay ng gawain ng Banal na Espiritu ay isang iglesia ng Diyos, at kaya naman talagang aatakihin at aakusahan ito ni Satanas at magkakaroon ng napakaraming negatibong paniniwalat sa paligid nito.

    Sa ibang araw nabasa ko sa internet ang tungkol sa maraming masamang aksiyon ng CCP: Paano nila napaalis ng Tsina ang mga banyagang misyonaryo, sinunog ang mga Biblia, pinabagsak ang mga iglesia, at kinulong at pinatay ang mga Kristiyano…. Suklam at galit tungo sa CCP ang umusbong sa aking puso. Paano nila nakakayang maging napaka-mapang-api kagaya ng pag-usig sa mga inosente, mga walang armas na Kristiyano? Laging sinasalungat ng CCP ang Diyos sa pamamagitan ng pagtataguyod ng ateismo, at nabihag at inusig ang mga Kristiyano na may ganap na kakulangan ng pagkatao at katuwiran, kaya walang paraan upang malaman kung totoo o hindi ang sinabi nila. Kaya naman, nagkusa na akong kausapin muli si Kapatid na Zheng at ang iba pa, at nagbahagi sila ng tungkol sa maraming mga katotohanan kaugnay ng gawain ng Diyos ng mga huling araw at kung paano makilala ang mga tusong pakana ni Satanas…. Matapos makinig sa kanila, naramdaman kong nagkaroon ako ng mas mabuting pagkaunawa ng gawain ng Diyos ng mga huling araw at kayang makilala paanong pawang mga walang basehang mga alingawngaw at katawa-tawang mga opinyon ang walang kwentang bagay na ipinakalat sa internet ng relihiyosong komunidad at ng CCP na bahagi ng tusong mga plano ni Satanas upang pigilan ang mga tao mula sa pagtanggap ng gawa ng Makapangyarihang Diyos. Napagpasyahan kong hindi na makinig kailanman sa anumang sasabihin ng relihiyosong komunidad at ng CCP. Nawala na ang pangamba at takot sa puso ko, kasabay niyon, nakilala ko na magkapareho ang gawain ng Makapangyarihang Diyos at ang gawain ng Panginoong Jesus at pareho nilang napagdaananan ang paglaban at mga akusasyon mula sa mga mala-Satanas na rehimeng pampulitika at mula sa mga relihiyosong grupo. Para sa akin, kinumpirma pa lalo nito na siyang tunay na daan nga ang gawa ng Makapangyarihang Diyos!

    Isang araw, noong gumagamit ako ng Facebook, narinig ko ang isang himno na pumupuri sa Diyos, na siyang nakita ko na pinaka-nakakapukaw. Sa katunayan, tanging ang Diyos lang ang karapat-dapat sa papuri at karapat-dapat sa pagpupuri. Nagtataglay ang himnong ito ng paggabay ng Banal ng Espiritu at noong sinuri ko upang makita kung saan ito nanggaling, nadiskubre kong isa ito sa mga himno ng Iglesia ng Makapangyarihang Diyos. Hindi ko mapigilang mapukaw at maiyak dahil dito, at sabik kong hinanap ang mga kapatid para sabihin sa kanila na napukaw ng Diyos ang puso ko at nadala ako…. Ngayon, lubos ko nang pinaniniwalaan na ang Makapangyarihang Diyos ay ang Panginoong Jesus na nagbalik, at handa ako na sundin ang Makapangyarihang Diyos hanggang sa dulo ng daan.

    Ngayon ako ay dumadalo sa Iglesia of Makapangyarihang Diyos, at hindi ko lamang kinaluluguran ang mabigyan ng tubig ng buhay na dumadaloy mula sa trono, ngunit naibalik na ang aking kumpiyansa at pagmamahal. Mas mahalaga pa rito, ngayon kaya ko nang makilala ang kaibahan sa pagitan ng tama at mali, kadiliman at kaliwanagan. Alam ko kung ano ang mga katotohanan at mga alingawngaw. Nagmumula ang mga katotohanan sa Diyos, samantalang nagmumula ang mga alingawngaw kay Satanas. Kapag nakaririnig tayo ng mga alingawngaw, hindi lamang tayo dapat makisakay nang bulag-bulagan sa kanila ngunit dapat maipagkaiba nating mabuti ang katotohanan mula sa mga kasinungalingan, magdasal nang taimtim, at may buong pagpapakumbabang sumumpong at suriin ang tunay na daan. Saka lamang tayo makatatakas mula sa mga alingawngaw at makabalik sa Diyos.

23 Pebrero 2019

Tagalog Christian Music Video | "Dinala na ng Cristo ng mga Huling Araw ang Panahon ng Kaharian"

Tagalog Christian Music Video  | "Dinala na ng Cristo ng mga Huling Araw ang Panahon ng Kaharian"

I
Nang sa mundo ng tao dumating si Jesus,
dinala N'ya panahon ng Biyaya,
tinapos Panahon ng Kautusan.
Muli Diyos naging tao sa mga huling araw.
Dinala N'ya Panahon ng Kaharian,
tinapos Panahon ng Biyaya.
Gumawa sa gitna ng tao si Jesus
para sangkatauha'y tubusin,
inialay na handog sa sala ng tao ang Sarili.
Pero masamang disposisyon ng tao'y nananatili.
Lahat ng tumatangap
sa ikalawang pagkakatawang-tao ng Diyos
aakayin sa Panahon ng Kaharian
at tatanggap ng Kanyang gabay.
II
Para iligtas ang tao mula
sa masamang impluwensya ni Satanas,
hindi sapat maging handog sa sala si Jesus.
Kailangang mas dakilang gawain ang gawin ng Diyos
para maalis ang disposisyon ng tao
na nabahiran ni Satanas.
Gumawa sa gitna ng tao si Jesus
para sangkatauha'y tubusin,
inialay na handog sa sala ng tao ang Sarili.
Pero masamang disposisyon ng tao'y nananatili.
Lahat ng tumatangap
sa ikalawang pagkakatawang-tao ng Diyos
aakayin sa Panahon ng Kaharian
at tatanggap ng Kanyang gabay.
III
Matapos patawarin ang tao sa kanyang mga sala,
bumalik ang Diyos sa katawang-tao
para akayin ang tao sa isang bagong panahon,
isang panahon ng pagkastigo't paghatol,
tao ay itinataas sa isang mas mataas na antas.
Gumawa sa gitna ng tao si Jesus
para sangkatauha'y tubusin,
inialay na handog sa sala ng tao ang Sarili.
Pero masamang disposisyon ng tao'y nananatili.
Lahat ng tumatangap
sa ikalawang pagkakatawang-tao ng Diyos
aakayin sa Panahon ng Kaharian
at tatanggap ng Kanyang gabay.
IV
Lahat na nagpapasakop sa kapamahalaan N'ya
aani ng mas mataas
na katotohana't mas malaking pagpapala.
O mabubuhay sila sa liwanag!
At matatamo daan, katotohana't buhay!
Gumawa sa gitna ng tao si Jesus
para sangkatauha'y tubusin,
inialay na handog sa sala ng tao ang Sarili.
Pero masamang disposisyon ng tao'y nananatili.
Lahat ng tumatangap
sa ikalawang pagkakatawang-tao ng Diyos
aakayin sa Panahon ng Kaharian
at tatanggap ng Kanyang gabay.

22 Pebrero 2019

Tagalog Christian Song | "Ibabalik ng Diyos ang Dating Estado ng Paglikha"

Tagalog Christian Song | "Ibabalik ng Diyos ang Dating Estado ng Paglikha"

I
Sa Kanyang mga salitang nagiging malalim,
pinanonood ng Diyos ang sansinukob.
Ang lahat ng mga likha
ay ginawang bago batay sa mga salita ng Diyos.
Langit ay nagbabago, pati na rin ang lupa,
tao'y ipinapakita kung ano siya talaga.
Nang nilikha ng Diyos ang mundo,
lahat ng bagay ay ayon sa kanilang uri,
gayundin ang lahat na may nakikitang anyo.
Kapag malapit na magtatapos ang pamamahala ng Diyos,
ibabalik ng Diyos ang mga bagay ayon sa kanilang pagkalikha.
Unti-unti, hakbang-hakbang,
ang mga tao pinag sunod-sunod sa kanilang uri,
bumalik sa mga pamilyang kinabibilangan nila.
Diyos ay nagagalak dahil dito.
Walang anuman na maaaring makaabala sa Kanya.
Nagtatapos ang dakilang gawain ng Diyos bago ito malalaman.
Bago malaman ang lahat ng bagay, lahat sila ay nabago.
Unti-unti, hakbang sa hakbang,
ang mga tao pinagsunod-sunod sa kanilang uri.

II
Ibabalik ng Diyos
ang dating estado ng lahat ng mga bagay sa paglikha.
Siya ang magiging dahilan lahat ay ganap na nabago,
dalhin ang lahat sa Kanyang plano.
Ngayon, dumating na ang oras!
Ang katapusan ng huling plano ng Diyos ay malapit na.
Ikaw na marumi, madungis na lumang mundo,
ay mahuhulog sa ilalim ng salita ng Diyos,
ay babawasan sa kawalang-halaga dahil sa plano ng Diyos!
Lahat ng mga bagay na nilikha ng Diyos,
ay magkakamit ng bagong buhay sa Kanyang salita,
magkaroon ng pinakamataas na Panginoon!
Ikaw na banal na bagong mundo,
ay mabubuhay sa kaluwalhatian ng Diyos.
Bundok ng Zion, itigil ang iyong katahimikan.
Nagbalik ang Diyos sa tagumpay!
Minamasdan Niya ang lahat ng lupain,
kasama ang lahat ng nilikha.
Ang sangkatauhan
ay nagsimula ng isang bagong buhay sa lupa,
na may isang bagong pag-asa.
Unti-unti, hakbang sa hakbang,
ang mga tao pinagsunod-sunod sa kanilang uri.

III
Mga Tao ng Diyos!
Hindi ba kayo mabubuhay sa liwanag ng Diyos?
Hindi ba kayo makatatalon at magtatawanan ng kagalakan
sa ilalim ng pangunguna at paggabay ng Diyos?
Ang mga lupain at tubig ay masaya at tumawa.
Israel ay muling nagbabalik sa pagkabuhay!
Hindi ka ba makakaramdam ng pagmamalaki
dahil tinalaga ng Diyos?
Sino ang dating umiyak? Sino ang dating tumili?
Ang Israel noong una ay hindi na umiiral.
Ang Israel sa ngayon ay bumangon sa mundo.
Nakatayo ito sa lahat ng puso ng mga tao.
Nakukuha nito ang pinagmumulan ng buhay
sa pamamagitan ng mga tao ng Diyos.
Napopoot na Ehipto, ikaw pa rin ba'y sasalungat sa Diyos?
Paano mo maiiwasan ang Kanyang pagkastigo
dahil sa awa ng Diyos?
Paano kang di makaiiral sa loob ng pagkastigo N'ya?
Siya na minamahal ng Diyos ay mabubuhay magpakailanman.
Siya na lumalaban sa Diyos ay parurusahan magpakailanman.
Sapagkat ang Diyos ay isang mapanibughuing Diyos,
hindi Niya binibitawan nang madali ang gawa ng mga tao.
Hinahanap ng Diyos ang lahat ng lupain.
Sa pagkamatuwid at kamahalan, sa poot at kastigo,
lumilitaw Siya sa Silangan ng mundo,
upang ihayag ang Kanyang Sarili sa lahat ng tao sa mundo!

IV
Unti-unti, hakbang sa hakbang,
ang mga tao pinagsunod-sunod sa kanilang uri,
bumabalik sa mga pamilyang kinabibilangan nila.
Diyos ay nagagalak dahil dito.
Walang anuman na maaaring makaabala sa Kanya.
Nagtatapos ang dakilang gawain ng Diyos bago malalaman.
Bago malaman ang lahat ng bagay, lahat sila ay nabago.
Unti-unti, hakbang sa hakbang,
ang mga tao pinag sunod-sunod sa kanilang uri.

21 Pebrero 2019

Tagalog Christian Song | "Dumako sa Sion na may pagpupuri"

Tagalog Christian Song | "Dumako sa Sion na may pagpupuri"

I
Dumako sa Sion na may pagpupuri.
Nagpakita na ang tahanan ng Diyos.
Dumako sa Sion na may pagpupuri.
Inaawitan ng lahat banal Niyang pangalan; ito'y lumalaganap.
Makapangyarihang Diyos!
Hari ng Sansinukob, Huling Cristo,
aming maliwanag at nagniningning na Araw,
sumikat mula
sa pinaka-marilag na Bundok ng Sion sa sansinukob.
Makapangyarihang Diyos!
Dumako sa Sion na may pagpupuri.
Kami'y nagsasaya para sa Iyo,
umaawit at umiindak.
Ikaw nga ang aming Tagapagligtas
at ang Panginoon ng sansinukob.

II
Gumawa Ka ng grupo ng mga mananagumpay
at kinumpleto ang plano ng pamamahala ng Diyos.
Lahat ay dapat manumbalik sa bundok,
manalangi't lumuhod sa 'Yong trono!
Ikaw ang tangi at tunay na Diyos;
Ika'y dakila at kapuri-puri.
Kaluwalhatian, papuri at awtoridad alay sa 'Yong trono!
Bukal ng buhay ay dumadaloy mula sa trono,
pinapakai't pinapainom 'Yong bayan,
buhay nami'y nagbabago araw-araw.
Bagong ilaw nagpapaliwanag
at sumusunod sa amin, laging nagbubunyag
ng mga bagong bagay tungkol sa Diyos.

III
Dumako sa Sion na may pagpupuri.
Nagpakita na ang tahanan ng Diyos.
Dumako sa Sion na may pagpupuri.
Inaawitan ng lahat banal Niyang pangalan; ito'y lumalaganap.
Makapangyarihang Diyos!
Hari ng Sansinukob, Huling Cristo,
aming maliwanag at nagniningning na Araw,
sumikat mula
sa pinaka-marilag na Bundok ng Sion sa sansinukob.
Makapangyarihang Diyos!
Dumako sa Sion na may pagpupuri.
Kami'y nagsasaya para sa Iyo,
umaawit at umiindak.
Ikaw nga ang aming Tagapagligtas
at ang Panginoon ng sansinukob.

IV
Kumpirmahin ang tunay na Diyos sa pamamagitan ng pagdanas.
Mga salita ng Diyos laging nagpapakita,
nagpapakita sa kalooban ng mga tamang tao.
Tayo'y tunay na pinagpala!
Kaharap ang Diyos bawat araw,
kausap Siya tungkol sa lahat ng bagay.
Hayaang magpasya sa lahat ang Diyos.
Magnilay sa salita ng Diyos.
Ating puso'y lahat tahimik sa loob ng Diyos.
Kaya lumalapit tayo sa Diyos,
tinatanggap ang Kanyang ilaw.
Ating buhay, gawa, salita't isip
lahat ay batay sa salita ng Diyos.
Palaging sinasabi sa atin ang tama sa mali.

Dumako sa Sion na may pagpupuri.
Nagpakita na ang tahanan ng Diyos.
Dumako sa Sion na may pagpupuri.
Inaawitan ng lahat banal Niyang pangalan; ito'y lumalaganap.
Makapangyarihang Diyos!
Hari ng Sansinukob, Huling Cristo,
aming maliwanag at nagniningning na Araw,
sumikat mula
sa pinaka-marilag na Bundok ng Sion sa sansinukob.
Makapangyarihang Diyos!
Dumako sa Sion na may pagpupuri.
Kami'y nagsasaya para sa Iyo,
umaawit at umiindak.
Ikaw nga ang aming Tagapagligtas
at ang Panginoon ng sansinukob.

Salita ng Diyos, gaya ng karayom hila ang sinulid.
Mga bagay na nakakubli ay bawat isang ilalantad.
Makipag-usap sa Kanya, huwag maantala.
Mga saloobin at ideya'ng inilantad ng Diyos.
Ang bawat sandali ng buhay,
ay nakakaranas ng paghatol,
lahat sa harap ng trono ni Cristo.
Bawat bahagi ng ating katawan ay inaagaw pa rin ni Satanas.
Upang mabawi ang awtoridad ng Diyos,
dapat linisin ang templo ng Diyos (ngayon).
Upang maangking lubos ng Diyos
kailanga'y paglalaban ng buhay at kamatayan.
Lumang sarili'y ipako sa krus,
upang buhay ni Cristo ay makapaghari.
Ang Banal na Espiritu ngayo'y sumusulong
sa bawat bahagi natin,
naglulunsad ng digmaan!
Hangga't tayo'y handang magsakripisyo
at makipagtulungan sa Diyos,
ang liwanag ng Diyos ay mananatili
upang tayo'y paka-linisin,
at muling bawiin ang lahat ng inangkin ni Satanas,
upang tayo ay gawing ganap na Kanya.
Oras 'wag sayangin.
Mamuhay sa loob ng salita ng Diyos.
Maitayo kasama ng mga banal,
madala tungo sa kaharian N'ya't
pumasok sa l'walhati kasama ng Diyos.

Dumako sa Sion na may pagpupuri.
Nagpakita na ang tahanan ng Diyos.
Dumako sa Sion na may pagpupuri.
Inaawitan ng lahat banal Niyang pangalan; ito'y lumalaganap.
Makapangyarihang Diyos!
Hari ng Sansinukob, Huling Cristo,
aming maliwanag at nagniningning na Araw,
sumikat mula
sa pinaka-marilag na Bundok ng Sion sa sansinukob.
Makapangyarihang Diyos!
Dumako sa Sion na may pagpupuri.
Kami'y nagsasaya para sa Iyo,
umaawit at umiindak.
Ikaw nga ang aming Tagapagligtas
at ang Panginoon ng sansinukob.

20 Pebrero 2019

Salita ng Buhay | Mga Pagbigkas ng Diyos sa Buong Sansinukob Ang Ikalabintatlong Pagbigkas

Salita ng Buhay | Mga Pagbigkas ng Diyos sa Buong Sansinukob Ang Ikalabintatlong Pagbigkas

    Sabi ng Makapangyarihang Diyos: "Kung walang aktuwal na karanasan, hindi Ako kailanman makikilala ng isang tao, hindi niya kailanman magagawang makilala Ako sa pamamagitan ng Aking mga salita. Ngunit ngayon, personal Akong naparito sa inyong kalagitnaan: Hindi ba nito padadaliin ang pagkilala ninyo sa Akin? Maaari kaya na hindi rin kaligtasan para sa inyo ang Aking pagkakatawang-tao? Kung hindi Ako bumaba sa sangkatauhan sa sarili Kong katauhan, ang buong sangkatauhan ay matagal nang napuno ng mga pagkaintindi, ibig sabihin, naging mga pag-aari na ni Satanas, dahil ang iyong pinaniniwalaan ay imahe lamang ni Satanas at walang anupamang kinalaman sa Diyos Mismo. Hindi ba ito ang Aking pagliligtas?"

19 Pebrero 2019

"Sino Siya na Nagbalik" Clip 6 - Tanging ang Salita ng Diyos ang Makapagbibigay ng Buhay sa Tao

"Sino Siya na Nagbalik" Clip 6 - Tanging ang Salita ng Diyos ang Makapagbibigay ng Buhay sa Tao

    Maraming tao ang naniwala sa Diyos sa loob ng isang libong taon, ngunit napakakaunti ang nakaintindi kung ano ang katotohanan, at mas kaunti pa ang nakaintindi kung bakit nagagawa ng katotohanan na maging mga buhay natin, at kung ano eksakto ang maaaring resulta nito. Samakatuwid, maraming tao ang naniniwala sa Diyos ngunit hindi hinahanap ang katotohanan at, bagama’t naniwala sila sa Diyos nang maraming taon, hindi pa sumailalim sa kahit anong pagbabago ang kanilang mga disposisyon sa buhay. Tatalakayin ng maikling pelikulang ito kung bakit tanging ang salita ng Diyos ang katotohanan, at kung bakit tanging ang katotohanan ang maaaring maging ating buhay na walang hanggan.

Recommended:
Latest Christian Full Movie 2018 "Sino Siya na Nagbalik" Lord Jesus Has Come Again (Tagalog Dubbed)

18 Pebrero 2019

"Sino Siya na Nagbalik" Clip 4 - Tanging ang Diyos ang Makagagawa ng Paghatol

"Sino Siya na Nagbalik" Clip 4 - Tanging ang Diyos ang Makagagawa ng Paghatol

    Alam mo ba kung bakit personal na ginagawa ng Diyos ang Kanyang paghatol sa mga huling araw sa pamamagitan ng pagkakatawang-tao, sa halip na gumamit ng tao para gawin ito? Ipapakita sa iyo ng maikling video na ito ang tamang landas.

Recommended:
Latest Christian Full Movie 2018 "Sino Siya na Nagbalik" Lord Jesus Has Come Again (Tagalog Dubbed)

17 Pebrero 2019

"Sino Siya na Nagbalik" - Paano Malalaman ang Pagkakaiba ng Tunay na Cristo at mga Huwad na Cristo 2

"Sino Siya na Nagbalik" - Paano Malalaman ang Pagkakaiba ng Tunay na Cristo at mga Huwad na Cristo 2

    Maraming tao na ang nagpapatotoo ngayon na nagbalik na ang Panginoong Jesus bilang ang Makapangyarihang Diyos at kasalukuyang ginagawa ang Kanyang paghatol simula sa pamilya ng Diyos. Kasabay nito, maraming tao ang nagpapanggap bilang ang nagbalik na Panginoong Jesus. Umaasa sila sa mga pagpapakahulugan ng Biblia, pagpapaliwanag sa mga hula at paggawa ng mga milagro at kababalaghan upang lituhin ang mga tao, at ilan sa kanila’y nagsulat din ng ilang aklat. Kaya paano natin dapat ganap na maintindihan ang masamang diwa ng mga huwad na Cristo at iwaksi ang mga ito? At paano natin dapat makilala ang diwa ni Cristo at maging tulad ng matatalinong dalagang sumasalubong sa lalaking kasintahan? Tutulungan ka ng maikling pelikulang ito na maintindihan ang aspeto ng katotohanan hinggil sa pagkakaiba sa pagitan ng totoong Cristo at ng mga huwad na Cristo, para masalubong mo ang pagbabalik ng Panginoong Jesus.

Recommended:
Latest Christian Full Movie 2018 "Sino Siya na Nagbalik" Lord Jesus Has Come Again (Tagalog Dubbed)

16 Pebrero 2019

Tagalog Christian Song | "Ibang Panahon, Ibang Gawaing Banal"

Tagalog Christian Song | "Ibang Panahon, Ibang Gawaing Banal"

Sa mga huling araw, ito ang pangunahing katotohanan
na "Ang Salita ay magiging tao"
na isinakatuparan ng Diyos.
I
Sa pamamagitan ng Kanyang aktwal na gawain sa lupa,
pinangyayari ng Diyos na makilala Siya ng tao,
pinangyayari na ang tao ay makipag-ugnayan sa Kanya,
at ginagawang makita ng tao ang Kanyang aktwal na gawa.
Ginagawa Niyang makita nang malinaw ng tao
na kung minsan ay ginagawa Niya o hindi
na magpakita ng mga tanda at kababalaghan.
Ito ay batay sa kapanahunan.
Ipinakikita nito na kaya ng Diyos
na magpakita ng mga tanda at kababalaghan,
ngunit binabago Niya ang Kanyang paggawa
batay sa Kanyang gawain at sa panahon.
Dahil ito'y sa ibang kapanahunan
at ibang yugto ng gawain ng Diyos,
mga gawang ginagawang malinaw ng Diyos ay iba-iba.
Ang paniniwala ng tao sa Diyos ay hindi sa mga tanda,
kababalaghan o himala,
kundi sa Kanyang tunay na gawain sa bagong panahon,
sa bagong panahon.
II
Sa kasalukuyang yugto ng gawain,
Hindi Niya ipinakikita ang mga tanda o kababalaghang
ginawa Niya sa kapanahunan ni Jesus,
dahil iba ang Kanyang gawain sa panahong iyon.
Hindi ginagawa ngayon ng Diyos ang gawaing iyon.
At iniisip ng iba na hindi Niya kayang gawin iyon
o hindi Siya Diyos dahil hindi Niya ginagawa.
Hindi ba iyan kamalian?
Kaya ng Diyos na magpakita ng mga tanda't kababalaghan,
ngunit gumagawa Siya sa ibang panahon
kaya't hindi Niya ginagawa ang gayong gawain.
Dahil ito'y sa ibang kapanahunan
at ibang yugto ng gawain ng Diyos,
mga gawang ginagawang malinaw ng Diyos ay iba-iba.
Ang paniniwala ng tao sa Diyos ay hindi sa mga tanda,
kababalaghan o himala,
kundi sa Kanyang tunay na gawain sa bagong panahon,
sa bagong panahon.
III
Ah, nakikilala ng tao ang Diyos
sa paraan ng paggawa ng Diyos.
Nililikha ng kaalamang ito sa tao
ang paniniwala sa Diyos, sa Kanyang gawain at gawa.
Dahil ito'y sa ibang kapanahunan
at ibang yugto ng gawain ng Diyos,
mga gawang ginagawang malinaw ng Diyos ay iba-iba.
Ang paniniwala ng tao sa Diyos ay hindi sa mga tanda,
kababalaghan o himala,
kundi sa Kanyang tunay na gawain sa bagong panahon,
sa bagong panahon, sa bagong panahon.

15 Pebrero 2019

Drama-musikal | "Kuwento ni Xiaozhen" Clip 3 - Pagtalikod sa Kabutihan at Pagsunod sa Kasamaan

Drama-musikal | "Kuwento ni Xiaozhen" Clip 3 - Pagtalikod sa Kabutihan at Pagsunod sa Kasamaan

    Sa mundong ito ng masasamang loob kung saan pera ang hari, anong mga pagpapasiya ang ginagawa ng tunay na dalisay at mabuting si Xiaozhen, para sa buhay at kaligtasan …

Recommended:
Tagalog Christian Musical Drama | "Kuwento ni Xiaozhen" Ang Diyos ang Kaligtasan Ko (Tagalog Dubbed)

14 Pebrero 2019

Drama-musikal | "Kuwento ni Xiaozhen" Clip 5 - Buhay sa Sayawan

Drama-musikal | "Kuwento ni Xiaozhen" Clip 5 - Buhay sa Sayawan

    Nabubuhay sa kanyang balatkayo, unti-unting naging bahagi at nilamon si Xiaozhen ng mundong ito. Nawalan siya ng dangal sa gitna ng kasamaan ng masamang mundo …

Recommended:
Tagalog Christian Musical Drama | "Kuwento ni Xiaozhen" Ang Diyos ang Kaligtasan Ko (Tagalog Dubbed)

13 Pebrero 2019

Drama-musikal | "Kuwento ni Xiaozhen" Clip 1 - Bato, Bato, Pick

Drama-musikal | "Kuwento ni Xiaozhen" Clip 1 - Bato, Bato, Pick

    Isang grupo ng masisigla at kaibig-ibig na mga kabataan ang walang-malay na naglalaro nang itanong nila nang diretsahan, nang hindi nag-iisip, na: "Saan nanggaling ang sangkatauhan?" Alam mo ba ang sagot sa tanong na ito?

Recommended:
Tagalog Christian Musical Drama | "Kuwento ni Xiaozhen" Ang Diyos ang Kaligtasan Ko (Tagalog Dubbed)

12 Pebrero 2019

Tagalog Christian Song | "Pinupuno ng Gawa ng Diyos ang Malawak na Kalawakan ng Sansinukob"

Tagalog Christian Song | "Pinupuno ng Gawa ng Diyos ang Malawak na Kalawakan ng Sansinukob"

I
Tanaw ng Diyos ang lahat ng bagay mula sa taas,
at nangingibabaw sa lahat mula sa taas.
Kaligtasa'y ipinadala din ng Diyos sa mundo.
Nakamasid lagi ang Diyos mula sa lihim Niyang dako,
bawat kilos ng tao, sinasabi't ginagawa.
Tao'y kilala ng Diyos gaya ng palad N'ya.
Lihim na dako'y tahanan ng Diyos, 
kalawaka'y higaan Niya.
Kampon ni Satanas 'di abot ang Diyos,
puspos S'ya ng kamahalan, katuwiran, at paghatol.
II
Niyapakan ng Diyos ang lahat,
tanaw N'ya umaabot sa sansinukob.
At lumakad ang Diyos sa gitna ng tao,
tinikman ang tamis at pait, lahat ng lasa ng mundo ng tao;
pero tao'y 'di kailanman tunay nakilala ang Diyos, 
ni napansin nila Kanyang paglakad sa ibayo.
Dahil tahimik ang Diyos, 
at 'di gumawa nang kamangha-mangha,
kaya, walang tunay na nakakita sa Kanya.
Mga bagay ngayo'y 'di tulad nang dati: 
gagawa ang Diyos ng mga bagay 
na 'di pa nakita ng mundo sa buong panahon,
magsasalita ang Diyos
na 'di kailanman narinig ng tao sa buong panahon,
dahil gusto Niyang makilala ng sanlibutan
ang Diyos sa katawang-tao.